MULDERCAM BLOG

Mijn geliefde en ik hebben een lang weekend doorgebracht in een vakantiehuisje van vrienden aan de Noord-Hollandse kust. Het genereuze aanbod gold al een tijdje, maar pas afgelopen week besloten wij er gebruik van te maken. Het openbare leven in Amsterdam werd namelijk met de dag ingewikkelder. De rekkelijken, zij die alvast een voorschot nemen op 1 juni, Bevrijdingsdag, komen steeds vaker in aanvaring met de preciezen die alle richtlijnen van het RIVM strikt blijven opvolgen. Een goed moment dus om dit soort confrontaties te ontvluchten. Bij het comfortabele huisje hoorde ook een hok met daarin twee fonkelnieuwe e-bikes. De onstuitbare opkomst van dit fenomeen is natuurlijk niemand ontgaan. Al geruime tijd worden er meer e-bikes dan gewone fietsen verkocht. De aanschafprijs van minimaal duizend euro voor een eenvoudig instapmodelletje vormt klaarblijkelijk geen enkele belemmering voor Jan en Truus Modaal. Want voor de verandering waren zij de first adapters van deze trend, en niet...

Tot op de dag van vandaag laat een sprint van Daphne, een rondje van Max of een wedstrijd van Oranje mij volkomen Siberisch. Tot verbijstering en nauwelijks verholen jaloezie van mijn voetbalfanate vrienden kwam ik, of all people , tot voor kort regelmatig met mijn camera op het veld en over de vloer bij Wesley, Rafael en Guus. Het onbegrip dat juist ik, die geen bal om voetbal geeft, de Bondscoach bij zijn voornaam mag noemen, vind ik best komisch. (Sterkte Ronald, ik hoop dat je mijn fles wijn goed hebt ontvangen!) Ben ik daarmee een sporthater? Nee, eerder een sportontkenner. En ja, mevrouw de therapeut, het wordt eentonig, de oorzaak is een gebeurtenis uit mijn jeugd. Je kunt dingen nog zo diep wegdrukken, vroeg of laat komen ze volgens het waterbed-principe elders weer opborrelen. En zo geschiedde. In de strijd tegen een van de meest hinderlijke consequenties van deze crisis, de verveling, zijn we de afgelopen weken collectief aan het opruimen geslagen. Ook de ruimtes die er j...

Voor elke koffie-junk (en zijn wij dat niet allemaal?) is Italië het Beloofde Land en de VS het Evil Empire . In Amerika is er decennialang een slap doorgekookt brouwsel uitgeschonken dat ze zelf luidruchtig coffee noemen. Het hoort inderdaad bij de folklore van het reizen door dit enorme land: zo'n verlopen waitress met een schortje in een oude diner die met een glazen koffiekan bij je tafeltje langskomt en vraagt: " You guys want a refill? "  De enige die het te pruimen vond was special agent Cooper uit "Twin Peaks" . Inmiddels hebben de Amerikanen de euvele moed getoond om ons, in het oude Europa, via Starbucks de les te lezen met allerlei bizarre mengsels zoals Caramel Macchiato , White Chocolate Mocha en ( the horror, the horror) Decaf Latte Frappuchino . Gelukkig weten wij wel beter. We laten dus al die expats in onze stad lekker in de rij staan bij Starfucks waar ze ( your name please!) onderdanig hun naam met een viltstift op een bekertj...