MULDERCAM BLOG

Principes zijn mooi, nobel en soms heldhaftig maar ze komen in allerlei gradaties. Een aantal is in marmer gebeiteld (“Ik zou nooit…”) maar er zijn ook heilige voornemens die onder druk stroperig of zelfs vloeibaar worden. Wie nooit van gedachten verandert denkt niet genoeg na. En principes kunnen soms ook gratuit zijn. Het klinkt heel stoer om te beweren dat je “nog liever naar de tandarts gaat dan naar een concert van De Toppers” (citaat van ondergetekende) maar dat is natuurlijk volstrekt triviaal. Gezien de titel van deze column voel je ‘m waarschijnlijk al aankomen. De stelligheid waarmee ik en velen in mijn postcode beweren “never nooit een geheel verzorgde groepsreis” te zullen boeken is uiteraard potsierlijk. Bij mij werd dit heilige voornemen kneedbaar toen mijn geliefde mij om de oren sloeg met de terechte constatering dat ik als cameraman “zo’n beetje de hele wereld had gezien” maar dat zij (vanwege haar status als gescheiden vrouw met twee opgroeiende jongens) zich dit “noo...

Ruim een half jaar geleden kregen mijn geliefde en ik een berichtje van onze goede vriend Paul. Of wij zin hadden hem en zijn knappe vriend Frank, Zahnarzt aus Hamburg, te vergezellen naar een uitvoering van een Wagner-opera in het befaamde Festspielhaus in Bayreuth? We keken elkaar even kort aan en riepen in koor: “NU!” Onze code voor Niets Uitstellen! We gebruiken dit mantra de laatste tijd steeds vaker. Het heeft alles te maken met het feit dat we inmiddels met steeds grotere regelmaat afscheid moeten nemen van dierbare vrienden. Er zijn talloze benamingen voor de Dood: Magere Hein, De Man met de Zeis of, in het Engels, het heerlijk onheilspellende The Grim Reaper. Zelf gebruik ik de door Harry Vermeegen bedachte, iets luchtigere maar zeer beeldende titel De Ober met het Laatste Bonnetje . Het is die schimmige figuur in een morsig, donker en versleten colbertje met scheef hangende, zwarte stropdas die vroeg of laat, juist als je het niet verwacht, plotseling op je schouder tikt. -We...

Je hoort of leest wel eens over slechte ervaringen met webshops. Zelf bestel ik regelmatig boeken via Internet maar dan altijd bij bonafide bedrijven en dat gaat eigenlijk altijd goed. Mijn geliefde wil echter nog wel eens digitaal een kat in de zak aanschaffen. Vaak zijn dat de bekende impulsaankopen die ze doet als ze niet kan slapen. Ze drukt dan tijdens Tell Sell-achtige programma’s met haar lieve slaperige hoofdje op een knopje op haar telefoon. Vervolgens kijken we dan twee dagen later hoofdschuddend naar een onduidelijk keukenobject of handig apparaat dat zowel gordijnen kan stomen als een cappuccino kan maken. We kunnen er zelf erg om lachen. Laatst hielp ik mijn goede vriend H, die licht digibeet is maar verder in uitstekende gezondheid verkeert, met het bestellen van een paar mocassins. Op zijn telefoontje zagen ze er beeldig uit. De prijs, veertig euro, was dermate laag dat ik al enig onraad rook maar H was vastbesloten ze aan te schaffen. Ik bood aan, gezien een aantal voor...