MULDERCAM BLOG

Er zijn van die plekken waar een mens geluk kan ervaren. En je hoeft daarvoor niet twaalf uur in een vliegtuig te hangen en vervolgens twee uur in een gammel busje om net dat ene afgelegen strandje te bereiken waar ze voor een symbolisch bedrag cocktails serveren met namen als “Missouri Alligator” of “Plutonium Colada”. Nee, ik spring gewoon op mijn fiets en rij in 4 minuut 30 seconden naar Café Heuvel. Amsterdammers hoef ik verder niets uit te leggen, maar ja, ik weet dat er leven is buiten de Grachtengordel. Dus eerst even een eenvoudige plaatsbepaling: dit klassieke drankhol (bekend van de slogan “Als ik toch sneuvel, dan bij Heuvel”) zit op de hoek Prinsengracht/Spiegelgracht. Men is geneigd deze kroeg onder de categorie “Bruin Café” te plaatsen, maar dat is een te vaag begrip. Er staat weliswaar een gokautomaat (10 bonuspunten) maar er zijn geen tafelkleedjes. Voor een biljart is er geen plek, maar het hangt wel vol met geinige krantenkoppen en bankbiljetten uit ob...

Eerst een disclaimer om te voorkomen dat ik jullie kostbare tijd verspil: onderstaand artikel gaat over mijn kleinzoon. Vroeger sloeg ik dit soort kleffe verhalen meteen nijdig over. Dit om kramp in kromme tenen te voorkomen en de zoveelste “aandoenlijke” opmerking van een amper twee-jarige larf te moeten lezen opgetekend door een trotse grootouder. Alle begrip dus als je nu afhaakt….. Ah, je bent er nog, niet zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb! Vroeger (Opa spreekt) was ik een stoere cowboy. Bungelend uit helicopters, hangend aan bergwanden, snipers ontwijkend tijdens de revolutie in Boekarest, afdalend in de zilvermijnen van Potosi, ik heb het allemaal gedaan and have the photos to proof it… Mijn leven als cameraman was éé n spannend jongensboek. Als een echte huursoldaat trok ik over de globe, gewapend met mijn Ikegami (De Kalashnikov onder de camera’s) en de Sony BetaSP (zeg maar de M-I6, bekend van de yell: “I don’t want a teenage queen, I ju...

Wij Nederlanders hebben een nogal hoge pet op van onszelf, gebrek aan zelfvertrouwen is ons vreemd. We spreken allemaal uitstekend Engels ( oh, really?) , draaien nooit om de hete brij heen en zullen niet nalaten snoeihard te beweren dat niet Gutenberg maar Laurens Janszoon Koster de boekdrukkunst heeft uitgevonden en dat de tulp een oerhollandse bloem is. Het is zelfs zo dat we stiekem trots zijn op bepaalde dubieuze eigenschappen die buitenlanders ons toedichten, zoals onze spreekwoordelijke zuinigheid. De met eigen etenswaren volgestouwde caravans die 's zomers slingerend over de Autoroute zuidwaarts rijden zijn een affront voor de Belg en Fransman, maar wij vinden dit juist heel slim. Tot zover de bekende clich é s. Minder opvallend is een andere merkwaardige Nederlandse eigenschap: Het Wiel Opnieuw Uitvinden. Ik noem een voorbeeld: het rekeningrijden als middel om het vastlopen van het autoverkeer aan te pakken. Rekeningrijden is nu weer helemaal hot en bespree...