HET WIEL OPNIEUW UITVINDEN

Wij Nederlanders hebben een nogal hoge pet op van onszelf, gebrek aan zelfvertrouwen is ons vreemd. We spreken allemaal uitstekend Engels (oh, really?), draaien nooit om de hete brij heen en zullen niet nalaten snoeihard te beweren dat niet Gutenberg maar Laurens Janszoon Koster de boekdrukkunst heeft uitgevonden en dat de tulp een oerhollandse bloem is. Het is zelfs zo dat we stiekem trots zijn op bepaalde dubieuze eigenschappen die buitenlanders ons toedichten, zoals onze spreekwoordelijke zuinigheid. De met eigen etenswaren volgestouwde caravans die 's zomers slingerend over de Autoroute zuidwaarts rijden zijn een affront voor de Belg en Fransman, maar wij vinden dit juist heel slim. Tot zover de bekende clichés. Minder opvallend is een andere merkwaardige Nederlandse eigenschap: Het Wiel Opnieuw Uitvinden.
Ik noem een voorbeeld: het rekeningrijden als middel om het vastlopen van het autoverkeer aan te pakken. Rekeningrijden is nu weer helemaal hot en bespreekbaar.  We zijn hier echter al meer dan tien jaar mee bezig. In die periode waren er niet alleen politieke hobbels te nemen, maar ook technische. Eerst moest namelijk uitvoerig getest worden hoe voertuigen geregistreerd konden worden en vervolgens welke software moest zorgen voor het versturen van de accept-giro. Er werden intensieve onderzoeken gedaan en proefopstellingen gebouwd. Over de A12, ter hoogte van Woerden werd o.a. een contraptie neergezet om een en ander uit te testen. Een bonte stoet adviseurs en ingenieursburo’s heeft sindsdien een paar flinke facturen kunnen incasseren. (“Van Onze Belastingcenten” zou de Telegraaf in chocoladeletters kunnen koppen).

Ondertussen in Scandinavië… (en Singapore, Milaan, San Diego en vele andere steden en regio’s) werken dit soort systemen al decennia vlekkeloos: kastje, poortje, piep! en rijden maar. Drive now, pay later. Hier in Nederland zijn we er echter nog steeds niet uit hoe we dit moeten oplossen. Het is dus veel efficiënter en goedkoper om bestaande systemen, waar alle kinderziektes uit zijn, gewoon te kopieëren.
Omdat ik niet alleen maar grumpy wil klinken en constructief wil zijn, heb ik een idee.
Ik wil voorstellen een reeds bestaand en beproefd systeem toe te passen, of beter gezegd aan te passen, aan een nijpend probleem. De bevoorrading in de binnenstad van Amsterdam van al die leuke kleine winkeltjes en cafeetjes, restaurants en hotels is een logistieke nachtmerrie. De grachten zijn altijd geblokkeerd door talloze kleine, middelgrote en soms levensgrote vrachtwagens. Ergernis en vervuiling gaan hier hand in hand. Er wordt weliswaar inmiddels een laad-en-los regime gehanteerd waarbij bevoorrading alleen ’s ochtends mag plaatsvinden, maar dat wordt zo te zien nauwelijks gehandhaaft; het blijft een chaos. Waarom niet het systeem gebruiken dat al heel lang op grote vliegvelden over de hele wereld wordt gebruikt? Ik doel op die elektrische tractortjes met daarachter een lang treintje van kleine bagage-karretjes die af en aan rijden met onze koffers.

Waarom dit niet één-op-één toepassen? Een paar van die treintjes, ondersteund door slimme logistieke software, slingeren vrolijk door de binnenstad met de goederen voor de middenstand. Naast de bestuurder heb je een of twee studentjes nodig die de karretjes snel afladen bij de diverse winkels en bedrijven. Het systeem is tevens (ik krijg het mijn toetsenbord bijna niet uit), heel duurzaam. Je kan ook, als daar speciale plekken voor gereserveerd worden, het achterste karretje loskoppelen zodat het treintje meteen door kan rijden. Er is dan minimaal oponthoud en hinder. Later (’s avonds, ‘ s nachts) worden de lege karretjes weer opgehaald. Dit systeem kan trouwens nog verder worden opgenomen in de bestaande infrastructuur.  Waarom niet het metro-netwerk, (dat tussen globaal 01:00 en 05:00 niet wordt gebruikt), benutten om de stad te bevoorraden? Wederom gebruik makend van reeds bestaande systemen zoals bijvoorbeeld de gestandaardiseerde aluminium containers die gebruikt worden voor lucht-cargo.

Op strategisch gelegen stations (bijv Rokin, genoeg ruimte) zou er een goederenlift moeten komen om deze vrachtcontainers naar boven te brengen. Daar staan onze bagage-karretjes klaar (op een klein stationnetje,’s ochtends in de vroegte) en de bevoorrading van de binnenstad kan beginnen! 

Voila, voor dit plan zal ik, als rechtgeaarde Amsterdammer, geen factuur te sturen. Wel een beetje opschieten graag….
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------