Recentelijk heb ik mijn premium Spotify abonnement opgezegd. De muziek die ik kreeg voorgeschoteld "omdat je Neil Young hebt geluisterd" is van een bedenkelijk Sky Radio-niveau. Eerder schreef ik al over zgn. "slimme" algoritmen die eigenlijk niet zo heel slim zijn. Nu weet ik best dat, naarmate ik meer mijn muzikale voorkeuren invoer, de suggesties iets gerichter worden. Maar ze blijven voorspelbaar en zelden verrassend. Er gaat wat dat betreft niets boven muziek die door mensen van vleesch en bloed wordt uitgezocht en gedraaid. Zo luister ik al jaren via computer en smartphone naar Radio Paradise. De naam klinkt een beetje lullig, maar is verklaarbaar. Dit radiostation (ik blijf het maar hardnekkig zo noemen) is namelijk gevestigd in het stadje Paradise in Californië. Misschien gaat er een lampje bij je branden. Want branden deed het vorig jaar in Paradise en omgeving. Eind november 2018 werd een groot gedeelte het stadje in de as gelegd door de grootste bosbrand uit de geschiedenis van Californië waarbij ruim tachtig doden vielen.
![]() |
Satellietfoto uit 2018 van de branden bij Paradise CA |
Radio
Paradise wordt gerund door Bill en Rebecca Goldsmith. Op de
foto op hun site zien ze eruit als klassieke ouwe Westcoast hippies.
Met z'n tweeën runnen ze 24/7 dit internet station.
De muziek laat zich het best beschrijven met de ietwat modieuze term
"eclectisch". Veel nummers zou je kunnen labelen onder alternative maar er komt regelmatig
muziek langs uit de categorie opera, country-and-western, muziek uit Mali,
flamenco, bebop, Franse chanson en inderdaad af en toe een lekker sixties nummer van The Doors of Jefferson
Airplane. En gisteren zowaar het wel heel eclectische nummer "Hocus
Pocus" van onze eigen Focus. Als je dit zo leest lijkt het een ratjetoe en
dat is het ook. Maar ik noem het a
beautiful mess. Het station draait geheel op giften van luisteraars. Af en
toe maak ik de 25 dollar over die ik heb bespaard door Spotify op te zeggen. Zet
Radio Paradise eens een tijdje aan en
laat je verrassen. (Onder aan deze column staat de link.)
In eigen land is er het platform 40UP
Radio.
Dit initiatief van Harry de Winter is een spin-off van de succesvolle dansavonden 40UP waar oudere jongeren in Paradiso, Melkweg
en de grote zalen in het land losgaan onder het meesterlijke motto: "Rock now, Rollater!" Het zijn feesten
waar wij, grijzende babyboomers, ongegeneerd kunnen dansen op Wanna Be Startin' Somethin' van Michael
Jackson, Relight my Fire van Dan
Hartman en Real Mother for Ya van
Johnny Guitar Watson.
Avonden zonder coke & pillen, maar waar de chardonnay
en IPA-biertjes rijkelijk vloeien. Het zijn trouwens ook feesten waarop je
denkt: "Hé, ouwe, je komt best nog aardig mee! En je
hebt nog sjoege ook." (Dat is Mokums voor sjans). Weliswaar sjans van woest uitgedoste dames met een
ietsiepietsie te veel witte wijn achter de kiezen, maar altijd goed als ego boost.
Op 40UP
Radio kan je luisteren naar programma's van zo'n 25 min of meer bekende
namen, waaronder Mart Smeets, Jan Donkers, Thomas Verbogt, Beatrice van der
Poel, Vincent Bijlo, Robert ten Brink en natuurlijk Harry de Winter zelf.
Zonder af te dingen op hun shows luister ik zelf
veel naar Johan "De Snor" Derksen. Onze grumpy old voetbalexpert en beroepsquerulant is tevens honorair
consul van de blues, americana en aanverwante genres.
Ik heb het genoegen gehad met hem te werken aan de
RTL7-serie Derksen on the Road.
Daarin werden enkele oudgedienden uit de Nederlandse popgeschiedenis in de
spotlights gezet. Niet de usual suspects maar
de bij het grote publiek minder bekende namen als Theo van Es van The Shoes, Johnny one hit wonder Kendall en singer-songwriter Specs Hildebrand, die
in het benauwende vissersdorp Volendam een eenzame strijd voert tegen de
terreur van de Nick & Simons van deze wereld.
![]() |
Johnny Kendall, bekend van "St James Infirmary |
![]() |
Specs Hildebrand |
Een plaat wordt afgekondigd, het volgende nummer
aangekondigd middels een interessant feitje over de uitvoerende artiest,
vervolgens noemt hij de titel van de song en de plaat wordt ingestart. De dj's
van Ziekenomroep Flevoland zijn een stuk swingender. Als ik Derksen hoor zie ik
het kastje voor mij van de "radiodistributie" die eind jaren vijftig
bij ons thuis aan de muur hing. Het was kabelradio avant la lettre. Middels een bakelieten keuzeknop kon je kiezen uit
maar liefst vier(!) zenders, hoorbaar via een speakertje dat er nu eigenlijk
best hip uitziet.
Kneuterige presentatie of niet, Derksen draait fijne
muziek.Niet alleen maar blues, maar net als bij Radio
Paradise vaak verfrissend onbekende nummers of juist muziek waarvan je
denkt: "Wow! Dit heb ik lang niet gehoord!" En omdat ik vroeger ook al plaatjes draaide in een
vaag jongerencentrum genaamd Paradiso begint het toch weer een beetje
kriebelen.
Misschien binnenkort toch een korte stage bij
Derksen....
(Op Netflix kun je de documentaire Fire in Paradise zien over de oorzaken
en gevolgen van de verwoestende bosbranden in Californië).
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Met dank aan Arie van Drongelen en Emilia van
Heuven
Comments
Post a Comment