CORONA ONTKENNER

"Eerwaarde, ik moet iets opbiechten. Ik was tot voor kort een corona-ontkenner. Of eigenlijk: een corona-bagatellisant, als dat woord al bestaat. Een struisvogel tegen-beter-weten-in. Laat het mij U uitleggen: dat het virus er is en dat het helaas veel slachtoffers eist heb ik, zelfs in de beginfase, nooit in twijfel getrokken. Het woord fake news komt niet in mijn vocabulaire voor. Ik ga er altijd luidruchtig prat op 'een man van de wetenschap' te zijn. In discussies over dwaalleren zoals astrologie, homeopathie en reïncarnatie ga ik er niet zelden met gestrekt been in. Ook in gesprekken over een vaag begrip als 'toeval' begin ik vaak een wijsneuzerig verhaal. Ik zal U een voorbeeld geven. Laatst vertelde een vriend aan de bar, ja Eerwaarde, het was in die dagen dat de herbergen nog open waren, dus die vriend vertelde over een in zijn ogen ongelooflijk toeval. Hij zei het zo: 'on-ge-looo-felluk!' Wat was er gebeurd? Hij was vorig jaar, toen we nog met z'n allen zorgeloos kriskras over de aarbol vlogen, in het oerwoud van Costa Rica midden op zo'n junglehangbrug een oude klasgenoot tegengekomen.

'Hoe is dat mogelijk?' (mooo-gelluk) riep hij verbaasd. 'Hoe waarschijnlijk is het dat juist daar een oud schoolmaatje mij tegemoet komt lopen?'

Ik antwoordde: 'Nou, best waarschijnlijk!' Hij keek mij met grote ogen aan. Ik begon door te vragen:

'Met welke maatschappij ben je naar Costa Rica gevlogen?'

'Eh, Corendon.'

Ik pakte mijn telefoon, opende de calculator en begon cijfers in te tikken.

'Vanuit Amsterdam?'

'Ja natuurlijk, want daar woon ik.' Tik tik.

'En die klasgenoot van je, die woont ook in Amsterdam, neem ik aan?'

'Eh ja, klopt.' Tik tik tik.

'Ik neem aan dat je ook in zo'n Corendon hotel zat, dat het zeg maar een volledig arrangement was?'
'Jazeker! Tamelijk voordelig bovendien. En inclusief dus die jungletocht!'

Hij pakte enthousiast zijn telefoon. 'Ik zal je wat foto's laten zien.'

'Straks, ik moet nu even rekenen.' Tik tik tik.

'Mijn schoolmaat Ton', zei hij tijdens mijn berekeningen, 'die zat in een resort verderop aan het strand. Hij had geboekt via Kras. Ook geheel verzorgd trouwens.' Tik tik tik. Tok.
Ik liet hem een percentage zien. Geen idee meer wat het was, iets met veel nullen achter de komma. Maar veel minder nullen dan bij de kans op het winnen van de hoofdprijs van de Staatsloterij. Die is namelijk 0,00000016 procent, wist U dat, Eerwaarde?"

Het was even stil aan de andere kant van het gordijntje.

"Je dwaalt behoorlijk af, mijn zoon. Je was aan het vertellen over je corona-ontkenning."

"O ja, hoe kom ik hierop? Juist, de wetenschap. Ik zou dus alle wetenschappelijke analyses, raadgevingen en risicoscenario's inzake het virus moeten toejuichen en respecteren. Maar er gebeurt iets vreemds met mij zodra allerlei sheriffs en lokale bromsnorren mij verbieden naar het strand of het Vondelpark te gaan. Dan begint er iets in mijn hoofd te knetteren. En vervolgens wordt de anarcho-liberaal in mij wakker."

"De wat?" klinkt er vanachter het gordijntje.

"Anarcho-liberaal, Eerwaarde. Dat is een exotische hybride van een ouderwetse anarchist, niet het bomgooiende type, met een klassieke liberaal, maar niet het type Wiegel. De juiste verhouding tussen deze twee ogenschijnlijk tegenstrijdige ingrediënten is mij nog niet helemaal duidelijk, maar het levert merkwaardig gedrag op. Ik stop bijvoorbeeld op mijn fiets altijd braaf voor rood, maar word uiterst recalcitrant van al die foei!-foei! ingezonden brieven waar de kranten nu mee overspoeld worden.

En tot overmaat van ramp zijn er ook nog die oproepen van BN'ers zoals Ali B en Arjan Lubach, kent U die? Nee, dacht ik al. Anyway, als min of meer bekende publieke figuren mij nog eens, als mosterd na de maaltijd, quasi-verontwaardigd en vermanend beginnen uit te leggen dat ik de woorden van Bovenmeester Rutte serieus moet nemen, dan word ik nogal kriegelig!"

Vanachter het gordijn:

"Mijn beste, u vindt in mij altijd een gewillig oor, maar deze observaties lijken mij meer iets voor uw therapeut. U wilde biechten?"

Ik hoor een vermoeden van ongeduld.
"U heeft gelijk Eerwaarde. Ik heb gisteren gezondigd. In zo'n opstandige bui die ik zojuist beschreef. Ik heb het Noodlot getart door in een heerlijk voorjaarszonnetje op het dakterras bij mijn goede vriend Patrick wijn te drinken!" Geschuifel met een stoel.

"En daar heb ik ook nog 's een selfie van gemaakt."

"Een wat?"

"Een foto met mijn mobiele telefoon. Vervolgens heb ik die foto, compleet met lollig onderschrift, naar een aantal vrienden verstuurd waarvan ik weet dat zij deze crisis terecht uiterst serieus nemen..."

''Ik moet u bekennen dat ik een beetje nieuwsgierig word."

Ik pak mijn telefoon, zoek de bewuste foto op en schuif het apparaat onder het gordijntje.

Vanmiddag 15:30 uur. Patrick & ik zoeken de grenzen op.
Op 1 meter 49 afstand 750 ml Barolo geconsumeerd.
Alles voor de wetenschap!

                

Ik hoor iets wat lijkt op een onderdrukt lachje, maar het zou ook een droog kuchje kunnen zijn. De telefoon wordt weer teruggeschoven.

"Mijn beste, het feit dat u hier het sacrament van verzoening heeft gezocht wil al zeggen dat u tot het inzicht bent gekomen dat dit soort roekeloze grappen en grollen ongepast zijn. Ik verleen u absolutie."

"Dank U, Eerwaarde."

"Nog één vraagje, mijn zoon. Misschien is dit niet de juiste plek of moment, maar u had het daarnet over Costa Rica. Later, als we weer over God's akkers mogen trekken, zou ik daar pater Benevaccus kunnen opzoeken. Wij zaten samen op het seminarie te Gemert. Als ik zo vrij mag zijn, wat mag zo'n arrangement zoals u beschreef kosten?"

--------------------------------------------------------------

© 2020 Martin Mulder

Eindredactie Emilia van Heuven

Met dank aan Luc Schoppink