MULDERCAM BLOG

We worden in de openbare ruimte continu gebombardeerd met teksten, logo's, symbolen en afbeeldingen. Sommige dienen het algemeen belang (verkeersborden, wegwijzers), andere zijn puur commercieel. (Drink Coca-Cola) .  Voor al deze uitingen geldt de ideale combinatie: de boodschap moet duidelijk en wervend zijn, ontwerp en typografie aantrekkelijk en/of opvallend. Dat gaat niet altijd goed. Ontspoord Het heeft even geduurd en het mocht wat kosten (ruwe schatting zo'n drie miljard), maar de Amsterdamse Noord-Zuid metrolijn is alweer meer dan een jaar in gebruik. Zelf maak ik er regelmatig gebruik van en moet eerlijk zeggen: het is een mooie en supersnelle verbinding. Toch viel mij recentelijk iets op: de bewegwijzering is op zijn zachtst gezegd merkwaardig te noemen. Ik stap uit bij station CS, op weg naar de trein en bestudeer op het perron aandachtig onderstaand bord. Wat of wie is hier ontspoord? Voor een stad die zichzelf luidruchtig afficheert als een g...

Lopend door de stad op zoek naar een paar nieuwe Allstars (Wat!! Zeventig euro? Hallo Klaas Knot, hoezo blijft de inflatie redelijk laag?) zag ik ergens het bekende bordje "OP=OP". Mijn trouwe lezers weten inmiddels dat ik daar heel vrolijk  van word. Ik ben sowieso dol op slogans van nijvere middenstandertjes. Op het eerste gezicht is “op=op” weinig origineel. Nee, dan de uitbater van een klein benzinestation in Midwolda, Oost-Groningen. Op zijn toonbank, volgestouwd met tandbedervende en vette meuk stond het bordje “Geen Wifi maar Bifi". Toch zit er veel meer achter “op=op” dan je in eerste instantie zou vermoeden. Het lijkt een open deur van de buitencategorie, maar als je deze kreet beschouwt als een algebraïsche of natuurkundige formule dan openbaart zich een fundamentele schoonheid. Hoewel bovenmatig geïnteresseerd in wetenschap en techniek heb ik zelf helaas geen bèta achtergrond. Ik heb “slechts” havo 4. En dan ook nog met het ultra-lichte ...

Recentelijk was ik op een omroepborrel in de zelfbenoemde mediahoofdstad van Nederland, het altijd ongezellige Hilversum. Diverse cameramannen, opnameleiders en belichters die ooit begonnen waren in de zwartwit-tijd, stonden samengeklonterd aan de bar. De gesprekken die ik opving gingen ongeveer zo: “Ik heb nog de eerste camera bediend bij ‘Swiebertje’, op een dolly, alles live !”. “En ik ‘Dorus!’ ”. “Ik weet het nog goed, het was bij de opname van ‘Hadimassa’ met Annemarie Oster en een hele jonge van Kooten en de Bie!”  Het grote snoeven was begonnen. Ik overwoog nog stoer mee te doen door te zeggen dat ik regelmatig, in een donker hoekje van Studio 2, het Journaal met Fred Emmer had gedaan.  Eén vaste camera op Fred, en met de andere moest ik dan foto’s en kaarten, die in een waaier van lessenaars uitgestald stonden, af pannen. Maar ik besloot wijselijk mijn mond te houden en verliet dit Jurassic Park van oudgedienden. Een beetje kletsen met iets ...

Zoals aangekondigd   in mijn column van vorige week hier het vervolg van enige vrolijkmakende observaties. REASONS TO BE CHEERFUL (Part Five) Het is altijd vermakelijk om te constateren dat nieuwe technologi eën  en uitvindingen soms heerlijk kunnen clashen met de ‘’ouderwetse’ wereld.  Een paar jaar geleden had ik een klus in Taipei, de hoofdstad van Taiwan.  Ik vloog daar heen in de destijds splinternieuwe Airbus 380, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld en een soort vliegende versie van de Engelse dubbeldekker. Ik zat economy  maar het kwam aardig in de buurt van business class.  Veel beenruimte en tal van snufjes waaronder een flink formaat beeldscherm in de stoel voor mij. Uiteraard talloze videokanalen maar je kon ook schakelen naar een aantal camera’s in de neus en staart van het vliegtuig, zodat je bij start en landing kon meekijken. Bij aankomst op het vliegveld van Taipei volgde ik het taxiën naar de gate .  I...